Mahalle çocukları, Oynarken oyunları, Hoca geçermiş yoldan; Koşmuşlar arkasından. Bir oyun yapacaklar, Onu kızdıracaklar: — Hey amca, dur bakalım, Sana bir şey soralım. Şu kocaman ağaca, Çık görelim bey amca . Aramızda konuştuk, Bahse bile tutuştuk. “Çıkamaz” dedi kimi... Kırma bizleri, emmi!   Tespihini çekerek, Hoca dönmüş gülerek: — Çocuklar, bana bakın Oyun olmasın sakın!   Düzeltmiş kavuğunu, Çıkarmış pabucunu. Almış onu eline, Sonra sokmuş beline. Hoca’nın arkasından, Çocuklar bir ağızdan: — Götürme pabucunu, Bize bırak sen onu!   Hoca demiş: — Çocuklar, Bende olsun pabuçlar. Şöyle dursun belimde, Belli olmaz belki de, Ağaçtan öte yol var, Benim ki bura kadar...   Ahmet KARAAASLAN