BİLEMEMİŞ...
BİLEMEMİŞ...
 
Hoca’nın karagülük[1],
Odun taşır gündelik.
O gün dönerken köye,
Yaklaşmışlar köprüye.
Tehlikeli, sarpmış yol,
Uçurummuş sağ ve sol.
Üstünde bağlı şelek,
Aşağı düşmüş eşek.
Hayvan o anda ölmüş!
Hoca çok çok üzülmüş.
Hüngürdemiş içlenmiş,
Ah! Çekerek söylenmiş:
“Zavallı karakaçan!
Sanki kuş oldu uçan…
Uçmayı ezberlemiş,
Konmayı bilememiş.
 
Ahmet KARAASLAN (DEDEKORKUT38)


[1] Eşek, karakaçan




 
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol