ALLAH PAYI   Ölünce babaları, Bozulmuş araları. Miras kavgası başlar Anlaşamaz gardaşlar. Hoca’yı çağırmışlar, Ricada bulunmuşlar: — Sizlere ömür Hocam Rahmetli oldu babam. Çıkamadık içinden, Yardım eder misin sen? Mirası kaldı bize Paylaştır üçümüze...   Hoca demiş: — Bakınız, İki türlü payınız Allah payı, kul payı; Sizce hangisi iyi? Önce karar veriniz Birinden isteyiniz.   “Allah payı” demişler, Sonucu beklemişler. Hoca malları bölmüş Onlara bakıp gülmüş: — Şu kadarını sen al, Sen de buna razı ol...   Ortancaya azını, Küçüğe fazlasını, Verip işi bitirmiş. Büyük kızıp, köpürmüş: — Bana vermedin Hoca! Böyle pay olmaz hakca?   Bu nasıl bir adalet Görülmemiş delâlet… Ben de varisim ona Neden vermedin bana? Hocam çıldırdın mı sen, Bana garazın neden[1]?   Hoca demiş: — Birader Buna diyorlar kader. Yokmuş senin kısmetin, Böyle mi ferasetin[2]? Düşünsene evrende Eşit var mı çevrende? Kul payı deseydin sen, Eşit dağıtırdım ben. Allah payı dediniz, Kendiniz istediniz… Allah, toptan birine Verir dilediğine.   Ahmet KARAASLAN (DEDEKORKUT38)   [ 1] Yol gösterme, kılavuzluk etme [2] Zihin uyanıklığı, anlayış kabiliyeti, anlama, idrak