SÖZ GÜMÜŞ SÜKÛT ALTIN   Hoca pazara gitmiş, Birçok nara işitmiş: — Haydi iyisi malın, Alın vatandaş alın! — Ne ararsan bende var, Hepsi de çok ucuzlar...   Güvercin kadar bir kuş, Ama rengi de pek hoş! Birisinin kolunda  Tüylerinde telinde Türlü türlü renk varmış Satıcı bağırırmış, Duymuş “elli altına!..” Hindi aklına düşmüş Hemen evine koşmuş. Yetiştirmiş pazara. Kendi de atmış nara: — Haydi hindi var hindi! Kocaman bir kuş kendi. Kuşumu görün gelin. Alın, yüz altın verin...   Toplanmış kalabalık, Biri demiş: — Babalık, Yüz altına bir hindi! Bu ne demektir şimdi? Sen hindi satıyorsun Şaka mı yapıyorsun,   Papağanı göstermiş Hoca da şöyledemiş: — Bana söyleme boşa! Bakın şu küçük kuşa Elli altın, fiyatı Hindi onun on katı! Azıcık insaf edin, Neden böyle söyledin?..   Demişler ki Hoca’ya: — Şimdi düştün hataya! Ona papağan derler, Vardır pekçok hünerler. O konuşur, ya hindi… Konuş bakalım şimdi!   Hoca demiş: — O bir kuş. Ne söylese hepsi boş. “Söz gümüş, sükût altın” Bunun hüneri batın[1] Benimki de düşünür Farkı bundan görünür.   Ahmet KARAASLAN (DEDEKORKUT38)   [1]Gizli, görünmeyen, iç