BUNA ŞÜKÜR
Karakaçan kaybolmuş,
Hoca’nın rengi solmuş.
Dağı taşı aramış,
Çok gezmiş bulamamış.
Oturmuş çaresizce
Dua etmiş sessizce.
Ağlayarak şükretmiş
Görenler hayret etmiş.
Birirsi sormuş ona:
— Hocam ne oldu sana?
Eşeğini aradın,
Ne yazık bulamadın.
Üzülür şükredersin,
Bu tersliğe ne dersin?
Pek tuhaf geldi bize.
Acıdık hâlinize!
Demiş ki: — Komşularım,
Yittiğine ağlarım.
Evet büyüktür acım.
Şunun için sevincim:
Ben üstünde olsaydım;
Birlikte kaybolsaydım!
Şimdi yitip gitmiştim,
İşte o an bitmiştim…
Ahmet KARAASLAN (DEDEKORKUT38) |
